Collegium Maius UAM, Poznań, ul. Fredry 10


Specjalna prezentacja z okazji obchodów Stulecia UAM, dla uczestników Zjazdu Absolwentów  Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej – “Po pięćdziesięciu latach” 1964-1969

Lech Raczak o swojej koncepcji:

Potępieńcy – i zesłańcy i czynownicy, generałowie i szarzy mieszkańcy piekieł – „a twarz każdego jest jak ich kraina / pusta, otwarta i dzika równina” (Ustęp: Droga do Rosji w.173-4) – wyłaniają się z zamieci: „tu ludzie biegną, każdego mróz goni” (Ustęp: Petersburg, w.93). Taki byłby główny pomysł na nową interpretację „Dziadów” – zobaczyć dramat z perspektywy zamykającego Część III „Ustępu”, którego w zasadzie nie poddawano teatralnym sprawdzianom i interpretacjom. A siła i poezji, i „reporterskiego” opisu tego fragmentu mickiewiczowskiego dzieła jest do dziś porażająca, nie mniejsza niż „Piekła” Dantego. Jeden z ważnych wątków „Dziadów” skupia się na obcowaniu żywych i umarłych. Dla mnie jest to ważne. Dzisiaj linia styku między namacalną materią życia a zaświatami przebiega przez łóżka szpitalne. Biel prześcieradeł przenosi nas w białe, nie dające cienia światło zaświatów, może w nieskalaną biel śniegów? W mroźną ciszę?…

asystent reżysera – Paweł Stachowczyk

muzyka – Jacek Hałas

scenografia – Bohdan Cieślak

asystent scenografa – Tomasz Ryszczyński

ruch sceniczny – Bartek Raźnikiewicz

kostiumy – Natalia Kołodziej

światło – Krzysztof Urban

obsada:
Małgorzata Walas-Antoniello (Guślarka, Pani Rollison),

Jagoda Gruszczyńska (Zosia, Dziewczyna),

Marta Pautrzak (Diabeł)

Maksymilian Cichy (młody Gustaw, młody Konrad),

Adam Kupaj (Diabeł, Doktor),

Paweł Stachowczyk (Więzień, Ks . Piotr),

Janusz Stolarski (stary Konrad),

Lech Wołczyk (stary Gustaw),

Mikołaj Fajfer (Więzień, Senator)